Baba çocuða üç beþ kuruþ verdi. Sýký sýký tembihledi. Çocuk avucunda sýktý parayý, Avuçlarý terledi. Babasýnýn öðüdü kulaklarýnda, Gözünde hüzün perdesi, Koþtu kasaba. Amca, dedi “benim babam var ya, Bu parayý kazanýrken alný terledi.” Uzattý parayý dili tutuldu. Kasap aldý bozukluðu, Bekledi… Çocuk tekledi, kekeledi. Dedi: “Bey amca, Oradan, en iyi yerinden, Birkaç gram kýyma mýyma ver. Akþama köfte möfte yapsýn annem. Bize kokusu kifayet eder….” Ankara,08.07.2008 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.