Merhaba odamýn sessiz duvarlarý. Bugün kendimi unuttuðumu hatýrladým. Öyle harcamýþým ki yýllarýmý seni severek, sevildiðimi görememiþim. Meðer tek senmiþsin hep gözyaþlarýmý dinleyen, sýrtýmý yaslayabileceðim. Acýmý duyurmayan, beni insanlara karþý koruyan, güçlü gösteren... tek senmiþsin geç farkettim. Özür dilerim, beni affet. Bencilliðimi mazur gör, nasýl da insanlarý sana tercih etmiþim. Sende yýkýlma ne olur, açýða çýkmaya gücüm yok benim. Sen benim diðer yüzümsün. Lütfen bana kýrýlýp da yýkma kendini. Eðer sende yýkýlýrsan; ben boðulurum tozunda, ölürüm enkazýnýn altýnda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
BusraKuyumcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.