Sabaha karþý güzel bir mekandayým. Neye üzüldüðümü bilmem , dardayým . Hiçbir çiçeðin açmadýðý bir bahardayým. Kýzý olmayan bir babanýn damadýyým. Cahilin kafasýyým ben, fakirin rezidansýyým. Anla beni, yokluðun adamýyým . Sevgi denizinin üzerinde ki bir adada dar aðacýna baðlanmýþým. Umurunda deðilim insanlarýn ; Ne kadar üzülmüþüm , ne kadar aðlamýþým. Sahi ya ! Ne kadar susamýþým. Âmâ avcýlar gagalarýnda bana su taþýyan turnalarý mý vurur. Tüm öfkeme raðmen beni bir tek Kerbela susturur. Elhamdülillah ya RAB Evet ölümün en þereflisi budur...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yeteromercetin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.