Umuda vaad

Bugününü kurtaran, yarýnýný ne bilir!
Bilse, bugün içinde kimler umut taþýrdý...
Umuda bir vaad var ancak yaradan bilir!
Umutsuzluk içinde ne insanlar yaþardý...

Kullar eziyetini kullardan çektiðinde!
Merhamet duvarýnýn sabýr taþlarý çatlar...
Ýnsan sevmediðini birine ettiðinde!
Hak takvalý kullarý alametinden saklar...

Suya hasret topraðýn kavrulup külü yanar...
Mevsimler tez deðiþir, týpký insanlar gibi!
Kimi soðukta donar, kimi ðüneþte yanar...
Siyah saçýna aklar dolar karlý dað gibi!

Gidiyorum, karanlýk bir düþünce içimde...
Kulaklarýmda ki ses, ’sen, çok geç kaldýn’ diyor!
Topladým duygularý, geleceðin içinde...
Ne yolum haz veriyor ne de bana gel diyor!

Ömrüm örenli bir yol, düþüp/kalkýp gidiyor...
Ne yolcusu bekliyor ne de bu yol bitiyor!
Geriye baktýðýmda hepsi benden gidiyor!
Sona birkaç kulaç var, o da bana yetmiyor...

Yaþar Kýlýç

Sosyal Medyada Paylaşın: