içimdeki kimsesizliðe sahip olamadým iðnelerle tutturdum ben de her bir köþesinden hep söyledim ama duyan olmadý sesimi çocukluktan beri iki beden büyük geldi bana bu terkedilmiþlikler
biliyorum yüzyýllar geçmedi ama yolun yarýsýný geçti ömrüm öylece beklerken nerede hata yaptým inan anlamadým üzerine tam olacak bir kimsesizliði Tanrý giydirmedi ruhuma halen
sýrf bu yüzden deðil daha birçok sebep var beyhude çabalarla olan duygusal baðlarýmýn aslýnda bir itirafta bulunmam gerekirse o cami avlusuna býrakan ilk piçti benim duygularým
ellerimin boþluktaki süzülüþünü kýskanma boþuna bir delinin duruþu oldu sadece dýþardan bakanlar için oysaki tüm bu deli gibi gözüken davranýþlarým sebebi parmaklarýma yapýþan hüzünlü bir melodiden kurtulma çabasýydý ellerimin
þimdi kapat gözlerini sen de benim gibi ve bir saniye de olsa gerçekten inan bak halen umut diye bir þey var ki savruluyor sonsuzluða nihayet içimdeki kuruntular
ama biraz daha sabret olur mu çünkü iðnelerden kurtulan kimsesizliðimin solosuna daha var
ve son bölüme geldik artýk keman sustu piyano ise son vuruþlarýný yapmakta tek bir iðne kaldý o da esaretinden kurtulduðunda kimsesizliðimin üzerime tam oturduðu bölüm baþlayacak sonunda
nasýl da hafifledi parmaklarým hiç hissetmediðim kadar da özgürüm artýk beklediðime deðdi ve nihayet buza dönmüþ bir bedende gördüðüm o sýcacýk tebessümü ben de taþýyorum
meðer onca zamandýr
bir eflatun ölümmüþ ihtiyacým olan artýk daha iyi anlýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.