Bunca zamandýr hep doðru kelimeleri aradým. Nasýl tasvir edebilirdim , Ýnan bilmiyorum. Kimse göremezdi seni benim gördüðüm gibi, Yada kimse bakamazdý sana Leyla’yý kýskandýracak aþkla Ancak þimdi alelade birini anlatýr gibi anlatýyorum seni. Oysa seni tanýmlayan kelimeleri her duyduðumda, Adeta konser verircesine ritim tutardý kalbim. Þimdi ise varlýðýný bile hissedemiyorum. Atýyor mu ondan bile emin deðilim. Sen gittiðinden beri tadý tuzu yok hayatýmýn, Aldýðým nefes bile ulaþmýyor ciðerlerime. Bazen seni tamamen silip atmayý düþünüyorum, Aklýmdan, kalbimden ve kazýndýðýn her hücremden. Ama öyle bastýrarak yazmýþým ki seni hayatýma. Silsemde koparýp atsamda, Açtýðým her yeni sayfada yine senin izin oluyor. Adýn her anýldýðýnda, Kalbimdeki yaralara tuz serpiliyor. Ama biliyorum ki bir gün tüm yaralarým kapanacak. Belki izi kalacak ama senli her þey silinecek. Ve zamaný geldiðinde tüm yaralarýmýn bir merhemi olacak. Ýþte o zaman yeni bir defter açacaðým. Ve senli hayatýmýn defterini, Seni, Bizli tüm hayallerimizi ve anýlarýmýzý, Giderken beni gömdüðün o mezara gömeceðim. Bir mezar taþý bile olmayacak. Ýþte o zaman anlayacaksýn. Canlý canlý gömülmenin ne demek olduðunu, Hayattayken bile cehennem ateþlerinde yanmayý, Ýþte o zaman öðreneceksin. Kimse yaþattýðýný yaþamadan ölmez..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çisem Uygur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.