duvar

suyunu bulmadan demini almýyor zaman
sana deniz getirdim avuç avuç
kýyýsýndan yeni ülkeler yarat

anlat, bir yalnýzlýk nasýl büyür
nasýl koþar bir insan çocukluðuna
kanat vurur da uçamaz kalbim
omzumda kesik bir cümle kalýr hayat

sussam
bütün sessizlikler yalan
konuþsam dilimde dört duvar

öldürdüler beni kuytusunda ömrümün
ve bir daha gözlerimden öpmedi yaradan

hangi mayýsýn gecesiyim sorma
bir þarký söylesen yüzümün kandilleri yanar

aðlar insan, aðlar çocuk, uyur þehir

yeþil doðan nehirler büyür de
kýzýl akar


Ferhad Gülsün
Þehir Dergisi / Nisan 2020
Sosyal Medyada Paylaşın: