sen,
melankolik duygulara kaptýrýr,
katarsýn habire beni...
kâh mecnuni dolandýrýr,
kâh Eyyubi yaralar açarsýn
þu serseri sol yanýma...
bense,
iþte o melankolik mýsralara
sýðdýrýrken sana sevgimi...
okuyan þiir,
beni de þair sanar....
halbuki,
ne alâka?
yazdýran sen,
yazan kalem...
yine akþamýn alacakarnlýðý,
yine ellerim cebimde,
ve,
yine dudaklarýmda bir ýslýk...
çisil çisil,
inceden ince,
yüreðimin semâlarýndan
aðlýyor gönül bulutlarým...
üstüm baþým kupkuru da;
gönlüm sýrýlsýklam!!!
yine;
sen kokuyor yüreðimin
burun direðine...
sokak lambasýnýn fersizliðinde
senin silüetin sanýyorken
gölgemi,
bir mutluluk senfonisine dönüyor
o meþhur melankolik ýslýðým...
rotasýz,
haritasýz,
aþk gemisini;
pusulasýz aþk kaptaný,
hangi limana yanaþtýrabilir ki?
sen,
kimbilir belki de þimdi
derin uykularýnda;
bilmem hangi,
kaçýncý rüyadasýn...
dahil miyim düþlerine sevgili?
velhasýl,
diyeceðim þu ki,
yine þiir dolduruyorsun
gönül kadehime...
iç içebilirsen. ..
ve,
yine þiir merhemi sür diyorsun
onmaz aþk yarasýna...
sür sürebilirsen...
kâh tabipsin
kâh habip
eyvallah müsebbip,
ne gelirse senden gelsin...
"sen varsan seher yýldýzým"
her yer aydýnlýk,
vakit hep þimdi
Kul Figani (Erdem Gümüþ)
08.04.2020
Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.