Sözlerime baþlamak öylesizine zor öylesine güçki,fakat hislerimin coþkunluðuna karþý gelemeyerek biçare durumda yazýyorum. Aslýnda kendi kendime kendimi gerçekçi bir insan olarak kabul ettirmiþimdir,fakat seni tanýdýktan sonra o gerçekçi dünyanýn yerine senin yarattýðýn hayaller dünyasýnda yaþýyorum. Sana o hayaller dünyasýnda bile ulaþamayýp,kýzgýn çöllerin bir damla suya,paranga mahkumlarýnýn özgürlüðe,ayyaþlarýn bir yudum içkiye duyduðu özlem gibi,bende senin özlemini duyuyorum. Geceleri nasýl oluyor biliyor musun? buðulu gözlerin fýrtýnalar estiriyor içimde. Özlüyorum; bir çöl,bir mahkum,bir ayyaþ gibi... Sonra ne oluyor biliyor musun? Tebessüm etmek için bahaneler arýyor,kendimi zorluyorum,özlemenin bu kadar zorluðundan olsa gerek yine yapamýyorum ve yine aðlýyorum. Yüzün geliyor gözüme Mahçupça eðdiðin o baþýn hadi kýzým geç kalýyoruz baban kýzar bize deyiþin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sülhan Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.