Jübile

Öldürdüklerim diriliyor bir bir aklýmýn infaz köþesinde huzursuzca.
Kötünün iyisi insanlar çoðalýyor hayatýmda.
paylaþtýkça kimsesizleþiyor yalnýzlýðým
Muska’lý umutlara inancýmý germekten usandým. Köpeklerin huzurunda, Baþörtülü ormanlarýn acýsýna uzandým
Baba olmadan evlat acýsýný yaþadým.
Ýçime sýðýndým, hastalandým


Ve Karanlýðý parçaladý artýk güne aðrýyan bilmem kaç günlük yaram. Göçebe straný, çocuk bedeni, bahar mevsimi.
dað yarasýna tuz gölü büyük sitem.



Yitirdiklerim çýrpýnýyor içimde git gide, yitik bir sesle.
Kirpiklerim yaþlarýma, gözlerim yaþamýma Kalbim sana, ruhum ise gidenlere muhtaç. Herkez gider ölüler kalýr. Ýzler kalýr. sayýsýný bilmediðim týrnaklarým ile özlem kalýr.
Tutunacak bir þiir varsa hala,
Geç kalmadan Yetiþip yaþamalýyýz lara.


Sosyal Medyada Paylaşın: