oysa; bir kuþun kanadýna takýlýp uçmayý bir ceylan gibi dað bayýr koþmayý bir balýk olup arþýn arþýn yüzmeyi isterdim..
saçlarýmý dalgalandýran rüzgarý þýrýl þýrýl akan yaðmuru ve alnýmý öpen güneþi yüreðimde taþýmak isterdim..
masum çocuklarýn yüzünde ki tebessüm, annelerin sinesinde ki þefkat, iki tutkulu aþýðýn arasýndaki o aþk baðý olmayý isterdim..
dere boyunca renk renk açmýþ nergiz çiçeklerinden tut papatyalara kadar her türlü çiçek olmayý ve tüm bunlara can veren o buz gibi pýnar olmayý isterdim..
ve bahar olmak isterdim tüm kýþlara inat..
ama maalesef ki ola ola 21.yüzyýlda "kan, öfke, savaþ , iþkence" her türlü kötülüðün olduðu bir dönemde ben bir insan oldum..
ziyanýmdýr bu..
Ahmet Örnek abiye sonsuz teþekkürler.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Mervan Tan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.