Yalnýzlýðým bana çekmiþ utangaç, çekingen bî-çâre bir gariban yeter ki boþ bir bank bulsun saatlerce oturur, öylesine beþ sokak ötedeki parkta birisi yanýna iliþirse oturma biter, hemen kalkar etrafa þöyle bir bakýnýr, ayakta beklediði biri varmýþ gibi görünürde kimseler yok hay Allah, nerde kaldý der gibi, içinden …………………….. güldürme beni!
tersinden adýmlar gittiði sokaklarý bu sefer sanki vapura yetiþecek koþar adým, acelen mi var aðýr ol, takýlýp düþeceksin be adam
yalnýz beni tanýr ya gelir beni bulur, evde yapýþýr eteðime sýkýca ben yalnýzlýðýn demli çayýný yudumlarken sekiz heceli mýsralarla, asýl çâresiz yalnýzlýðým semâlarda uçar yapayalnýz
o sünepe hâlâ eteðime yapýþýp dursun bi baþýna evde Ýdris ESEN, 3 Nisan, 2020, Erenköy
Sosyal Medyada Paylaşın:
İDRİS ESEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.