Hüzün ve Sonbahar

Hüzün ve mutluluðun saklandýðý
mevsimdir sonbahar diyen bir Þairin þiirinde kalemimi gözlerin için tüketiyorum bu gece,
Sol yaným bitik duygularým
paramparça halde oysa,
Ve teninin geçtiði her mýsrada sayfalarca
nakþettim gülüþünü daðýnýk ve tozlanmýþ raflarda
kaybolan solgun umutlarýma,
Biliyorum, saramayacaksýn kan ter içinde kývranan
aþkýmýzýn çaresizliðini andýran yaralarýma,
Yüreðini nefretle örtmüþken bakýþlarýnla
durmadan basa basa ezip geçeceksin
kýrýk gururumun enkazýndan,
Ve kulaklarýnda çýnlanýrken yarým kalan þarkýmýz,
Birikmiþ tüm cümlelerini dilsizliðime ödetecektin,
Acý bir tablodan farký olmayan ve yanmaktan
köz olan asil sevdama,
Ama ne çare Yaðmur Haným!
Kuruyan gülün hüznünde kokunu ararken,
Özlem, bereketini yitiren güzün çýplaklýðýyla
yalnýzlýðýma lekesini sürüp,
maziye karýþan anýlarýmý uçuruma sürüklüyordu..

Sosyal Medyada Paylaşın: