Hüzün ve Mavi

Gece tüm çýplaklýðýyla düþerken
kapkara dünyama,
Gökyüzü huzuru andýran mavinin masmavi gelinliðini giymiþ,
rüzgâra eþlik edip aþk þarkýlarý mýrýldatýyordu yanmaktan köz
olan sol yanýma,
Ve baþýmý döndüren gülüþünle
hüznün sýð sularýna kapýlýp ruhumu
teslim ediyordum uca bucaðý belli
olmayan dipsiz uçurumlarýna,
Günbatýmýnýn o eþsiz ihtiþamýyla
kamaþan ela gözlerinin efkarlýyla olmuþken çaresiz yüreðim,
Ýçimin yangýnýný dindirecek bir tatlý
söze nasýl da kanýyordu,
Oysa yere deðen ve topraða karýþan
yaðmur damlacýklarýyla bereketini
nakþediyordu ayrýlýðýn
kanayan sancýlarýna,
Bir tükenmiþlik duygusunun peþinden
yuvarlanýp giderken sevdanýn
çýkmaz yollarýna,
Yalnýzlýðýn limanlarýna sýðýndým,
Aþka kapýlarýný açýp misafir ve her daim
var olduðuna inandýðým umuda sarýldým,
Kalemim dilsizliðini saðýrsýzlýðýmla
baþ baþa býrakýrcasýna..


Sosyal Medyada Paylaşın: