Gece tüm çýplaklýðýyla düþerken kapkara dünyama, Gökyüzü huzuru andýran mavinin masmavi gelinliðini giymiþ, rüzgâra eþlik edip aþk þarkýlarý mýrýldatýyordu yanmaktan köz olan sol yanýma, Ve baþýmý döndüren gülüþünle hüznün sýð sularýna kapýlýp ruhumu teslim ediyordum uca bucaðý belli olmayan dipsiz uçurumlarýna, Günbatýmýnýn o eþsiz ihtiþamýyla kamaþan ela gözlerinin efkarlýyla olmuþken çaresiz yüreðim, Ýçimin yangýnýný dindirecek bir tatlý söze nasýl da kanýyordu, Oysa yere deðen ve topraða karýþan yaðmur damlacýklarýyla bereketini nakþediyordu ayrýlýðýn kanayan sancýlarýna, Bir tükenmiþlik duygusunun peþinden yuvarlanýp giderken sevdanýn çýkmaz yollarýna, Yalnýzlýðýn limanlarýna sýðýndým, Aþka kapýlarýný açýp misafir ve her daim var olduðuna inandýðým umuda sarýldým, Kalemim dilsizliðini saðýrsýzlýðýmla baþ baþa býrakýrcasýna..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emin Herki Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.