kemiklerime kadar iþlemiþ bu karanlýðýn elbette bir bedeli var görüyor musun bastýðým her yerin canýný yakýyorum çok uðraþtým inan ayaklarýmý yerden kesmeyi ama istesem de topraðýn günahýna girmeyecek bir hafiflikte olamýyorum
çaresizce üzgünüm
hareketsiz kalýp kimseye zarar vermediðim hatta nefes alýp havayý kirletmediðim bir hayat düþlemedim deðil ama ne zaman denesem her yaradýlýþ hikayesinin lanetli bölümünde yine kendi adýma denk geldim
umutsuzca üzgünüm
baþarabilir miydim yeteri kadar istesem kendi varlýðýmý tersine çevirebilir miydim hani her þeyden vazgeçmeyi göze alsam yok oluþuma doðru ibreyi döndürebilir miydim beceremedim çünkü ben tanrý deðilim
kaldýramayacaðým kadar üzgünüm
inan çok denedim ama en küçük atomum bile dünyanýn sonunu getirmek için kodlanmýþken ne kadar istesem de temas ettiðim hiçbir þeyi artýya çeviremedim
anlayacaðýn deðiþtirilemeyecek kadar üzgünüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.