Bir garip þair varmýþ yad elde,
Üstü baþý biraz periþan halde…
Kucaðýnda bir sokak kedisi,
Belli ki kendisi bu þehrin delisi…
Yüzünde var bir yudum intizar,
Belki de aklýnda planlý bir intihar…
Yüreðinde bütün umutlar çürür,
Dizelerinde tekrar hayat bulur…
Sen garip þairisin bu karanlýk hücrenin,
Ben ise mahkûmu duyduðum dizelerin,
Söyle bana garip þair,
Canlarý mý vardýr kullandýðýn kelimelerin…
Þiir yürekten hissetmektir elbette,
Umudun kaybolduðu mevsimlerde,
Ýþte tam da bu yüzden belki de,
Yaþanmýþ hayatlar bulurum þiirlerinde…
Söyle bana garip þair,
Aslolan boþuna tükettiðim yýllar mýydý?
Yoksa beni benden alan duygular mýydý?
Belli ki cevaplar senin dizelerinde saklýydý…
Ne zaman bir þiir okumaya kalksan,
Ve yahut duygu denizine dalsan,
Ýþte o an utanýrým þairliðimden,
Bin bir parça kopar yüreðimden…
Daðýlýr, kaybolur bütün kederim,
Ben bu gece garip þaire içerim,
Bir de zil zurna sarhoþ olur
Kendimden geçerim…
Senin þerefine kalkar bu gece kadehler,
Sana okunur bugün bütün nameler,
Söyle bana garip þair,
Deðiþir mi ki kader dediðin þeyler?
Nerden bileceksin ki…
Falcý desem deðilsin,
Ermiþ desem gülersin…
Söyle bana garip þair,
Gel desem gelir misin?
Söyleyemezsin ki…
Altý üstü bir garip þairsin iþte…
Pelin...
07.Temmuz.2008
19:40