Mazi Kalbimde Bir Yaradır

Mazi kalbimde bir yaradýr;
Ne hacet dünyamý baþýma yýkan
o ela gözlerini unutmak!
Haddini aþmýþ duygularým kokunu
baþka tenlerde ararken,
Sensizliðin girdabýnda ýstýraplar
düþüyordu payýma,
Ve ayrýlýðýn zehrini yudumlatýrken
kuruyan dudaklarýma,
Omzuma dokunan bir elle irkiliyordu
yorgun bedenim alýp sürüklerken ruhumu uçurumlarýna..
Mazi kalbimde bir yaradýr;
Anýlarýmýzýn olduðu her sokakta yaralarýn
canlanýrken buðulanan gözlerimde,
Sebepsizce yaþlar süzülürdü yüreðimden
akýp giderken ruhumun boþluklarýna,
Ve güzün ýslatmayan yaðmurunda aþk
þarkýlarý mýrýldatýrken,
Sýrtýma sapladýðýn hançerlerle yokluðunun
çekilmez hasretiyle boðuþuyordum ölüme
meydan okurcasýna..
Mazi kalbimde bir yaradýr;
Kýrýk kalemime lekesini sürüp zehrini
nakþederken mýsralarýma,
Kan ter içinde kývranan sancýlarým gülüþüne
muhtaçtý sürerken merhemini tenimin özlerine,
Ve huzursuzluðunun bedelini ödetirken
sol yanýma,
Dilsizliðim saðýrsýzlýðýma ihanet ezgileri
söyletiyordu ’Gör, bak bu senin eserin ’
çýðlýklarýný hatýrlatýrcasýna..
Mazi kalbimde bir yaradýr;
Susuzluktan çatlamýþ dudaklarýma
umudun þarabýný içirirken,
Ýncinmiþ gururum dönersin diye bir ömür
yollarýný gözetliyordu,
Ayrýlýk baþka dillerde destanlaþýp sevda
kervanlarýný göç ettirirken,
Hüzün, kabuðuna çekilmiþ gecenin
zifirisiyle boðuþuyordu,
Ve huzuru rüzgardan alýp tüm
birikmiþliklerimi kusarken gökyüzüne,
Yalnýzlýk, çaresizce boynunu bükmüþ bir
çocuk gibi aðlýyordu,
Yapraklarýný soldurtmuþ ömrünün
enkazýndan kýrýntýlarýný toplarcasýna...
Sosyal Medyada Paylaşın: