Umutlarýmýn tek gözü kör doðmuþtu bu aþkta Herkes masumdu bense günahkar Umuda þiirler yazmak varken Umutsuzluðu dilime ezgi yaptým Radyolarda eski þarkýlar gibi seni çaldým seni söyledim Ritmi bozuk olsada
Gün doðumlarý hiç olmayan bir kentte Yarým umutla yaþayýp Tükenen ömürle avuttum kendimi Doðmayan güneþe merhaba deyip Sitemler ettim seni getirmeyen akþamlara
hiç sevmezken ayrýlýklarý dönüþünü beklemek vardý solgun yapraklý güncemde Yolcu ettim içimden bir bir, ölüme eþit sensiz geçen dünleri Vedalar savurdum hýçkýrýklarýmdan Gökyüzüne Ayý gözlerimle boðdum öfkemden
Ruhum bir aðýrlýðýn altýnda Gün doðumlarýnda umutlarým olmalýydý Yarýnsýz perþembe hep hayat Cumasý sendin salâsý sen Cenazesi bendim Günahkarý ben Yitik kalan sendin Matemin koynunda uyuyan ben
Zamaný tükettim umudun eþiðinde Kapalý kapýlar aralýðýndan göz kýrpmadý Gitme diye yalvarmak istiyorum günlere Umutlar baðlamak istemiyorum artýk gelecek salýya yahut çarþambaya Nisan yaðmurlarý düþüyor kýraç topraðýma günahkar bakýþlarýmda umutlarým yeþermiyor Bulutlar kadar aðlamaklýyým oysaki Gökkuþaðýnda hayallerim siyahýn pençesinde asýlý kalýyor..
~kayýplarým vedasýzdýr benim
#hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.