neyise; hani 23 Nisannarda ellerimizi ba(ð)larlar da; bi tepsi yoðurdun içine para atarlar, ö(ð)retmenin “baþlan” demesiynen barabar aþ gurtlar gibi saldý(rý)rýdýk ya gözü açýk, pretik olan hemi ötekinneri yoðurda beler, hemi de parayý gazanýr, hemi de ondan sonura ötekinnerinen maytap geçer o hesap.. yoðurt yarýþýnda ðibi dizelendik annaçlarýna ö(ð)retmen “baþlan” deyvicek gibi meendiz tayfesinin gözlerinin içine içine bakýyoz nassý emme gözlerimiz parýl parýl.. sahabýna gavýþan av köpee “gupay” gibi valla! mayýl mayýl netçede.. tohumuna para mý sayýyoz, “-mendiz bey” deyinþe bize bi ceremesi mi var boba!, ..ýna ðoyan ta!
emme! o …….. içlerinden biri gasýtdý “-ben þöferin” deye “hýh” dedim “valla bu bizden” seni(n)ki hemi de bizim gibi dikguyruk.. belli ki aslý-nesli daðýn baþýndahi yörük. sizin annacanýz “mýhboku”nun teki ben de içimden “ne bok olusan ol len ötekinner mendiz de ne yani” dedim, zatinden hepiciðinin meendiz olmadýðýný da hepimiz adýmýz gibi biliyoz valla ha arap eli öpmeynen dudak gararmaz ýçcýk da köylü milletiyiz ya gövyüzünde uçan guþdan medet umarýz valla! ! neyimiþ, de bu beyefendi m(üh)endiz deðilimiþ, buna mendiz denilmeyceðmiþ sanki mendiz olanýnýzdan ne fayda gördük mendiz olsan sayanda baþýmýz göðe mi deðcek a dümbük bununku da ayrý bi döyüslük sanki o gazandý da biz mi yedik alt tarafý bi Alla(hý)n selemini verdik alýsan aaal, almazsan alma, hödük! bokunda bosdan mý bitircez gapba malý neyimiþ.. “þöferimiþ” sanki þöferler Allahýn gulu de(ðil) marakýndan öldüydük, . len ha ölmeden önþe bi þöfer görseydik de boyumuz uzasaydý dinine yanayýn deye len o(ð)lum þe(hi)rin en güccüðü þöferise o da köylüden fersah fersah ilerde zaten hankýmýzýn arkasýnda seninki ðibi dövlet var len .. bu gene “-adým da Sülamann bizim o(ð)lan” “þöfer Sülaman” bey mey de deði(l)” dedi.. dik dik hinci ne yalan söyleyen; þeerli gýsmý nassý; olmasa bile meendiz-müdür yani patýron mamelesini severse ; köylü gýsmý da kendi gibi gonuþan, kibirlenmeyen, bize depeden bakmayaný bek se(v)meyiz esgercilikde öyleymiþ ya “ordu malýna temenna ötekinnerin ensesine tokat atar gýçýný barnaklarlar” . tahasý bizi adam yerine goyaný adam yerine gomaz, etibar etmez, temenna etmeyiz neyeyse “evin danasýndan boða olmaz” …. valla bak öyledir, hinci ne yalan söyleyen “doðruyu ahretde mi gonuþcan”, neydelim aldýk gabil etdik bizim o(ð)lan eyi madem.. ha sen de þöfer oluvu bakalým üsdelik de adýn da Sülaman olsun, ..ýna ðoyan .. “-ne bok olusan ol” dedim kendi-kendime biz de sana “-bey” file demeyviriz olu-biter “daþ atdýk da golumuz mu yoruldu” a bilader her þey tamam da; derdim bi sen mi(si)n bana da “bey” denmeyo ha sana da demeyvisinner ha sana da “sülaman” denivisin..
DEVAM EDECEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.