İÇİMİZDE Kİ TUVAL

Pablo ve ben her zaman ki yerde
Elimizde bizden yaþlý þarap
Bir bana bakýyor Pablo
Bir de þaraba
Uzak uzak diyor uzanýp kulaðýma
Pablo bir yetmiþ ben bir doksan
Ömürlerimiz bir o kadar kýsa
-‘’Ne zaman gideceðiz bu yerden’’
Yeni geldik diyorum Pablo daha çok yeniyiz
Duruyor göbek baðýmýz anadan üryan
Nefesim kalmadý diye ekliyor Pablo
Kulaðýma uzanarak uzun uzun
Duyamýyorum göremiyorum diyor
Sesi alçak kendi yüce bir varlýk
Pablo ve ben yýllardýr tek bir beden
O seviyor kitap okumayý gezmeyi yazmayý
Yeni insanlar tanýmayý
Ama bir engel var aþamýyor
Sevgili istiyor oysa severken tüm insanlarý
Ayrý bir sevgi

Ceplerinde taþýyabileceði
Kaleminin ucunda görebileceði
Hayal kurmak zordur Pablo diyorum
Hayal kurarak özgürleþemezsin
Yazdýklarýn bir Ýtalyan kadar kýrýk
Yazdýklarýn veba eskilerden kalma
Pablo kendinde deðil biliyorum
En son acýlarý vardý anlatýyordu
Ýçine kapandý çocuk çýðlýklarý arasýnda
Pablo ben ölmek istiyorum
Demiþti bilim daha yeni ýþýldarken gözlerimizde
Sonra sonra Pablo ve ben
Bir diyar edindik kendimize rahat rahat seviþebileceðimiz
Yeni bir tohum attýk
Her þey batarken usul usul karanlýðýn içine.

Sosyal Medyada Paylaşın: