Çevrende dönenleri duygusuzca izlersin, Gözlerine bakarken yavaþ, yavaþ üþürüm. Belki de yüreðinde bir acýyý gizlersin, Kederini bilirsem, korkmadan bölüþürüm.
Kem gözlerden uzak dur, sakýn ola ezilme, Bu hayatýn yükünü birlikte paylaþalým. Ben yorulmam bilesin, yeter ki sen üzülme, Her þeye müspet bakýp, olumlu yaklaþalým.
Fýrtýnalý denizde savrulan sandal gibi, Oldukça çaresizsin, gözünde görüyorum. Yapraklarý kuruyan kýrýlmýþ bir dal gibi, Çýkýyorsun yoluma, ben ise yürüyorum.
Merhametten yoksuna derdini açmýyorsan, Bunu elbet anlarým, niyetimi gizlemem. Sadece benden kaçýp, kimseden kaçmýyorsan, Pencereye çýkýp da, yollarýný gözlemem.
Daðýlan hayatlarý toplamak zor oluyor, Tecrübeyle sabit ki; kendimden biliyorum. Sevgisiz kalan çiçek açar açmaz soluyor, Gül yüzün asýlmasýn, yürekten diliyorum.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.