Gündüz uyanýnca düþünürüm , Ne haldeyim ben, neyleyim? Ben sýðýnacak bir yer bulamadým, Nerelere gideyim? Sanmayýn ben deliyim, Ben benimle dost gibiyim, Kendi kendime konuþurum ama, Belki sizden de deliyim ...
Nereye varsam varayým, Her zaman kilitli kapýlardayým. Peki neden usanmadan gidiyorum, Niçin yollardayým? Adam mý arýyorum? Filozof deðilim, deli de deðilim! O zaman ben neyleyim? Ben hangi þahsa dileneyim?
Ne ben benleyim, Ne de ben benim içimdeyim, Ben baþkasýnýn içindeyim, O zaman erecek hidayetim Þahsým bana küfreder, Ben ise feryad edeyim! Ya Rab ben seninleyim, Ben Seninle ancak þahsýmý yeneyim...
Haziran güneþi ruhuma nur saçar, Aklým baþýmdan taþar! Bu benim içimdeki yeni ben, Beni daðlardan denizlerden aþar! Sevineyim mi üzüleyim mi? Benim duygularým neye yarar! Demek ki hayatýn anlamý, Bendeki Ben’i bulana kadar...
LâM
Sosyal Medyada Paylaşın:
LâM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.