Yalnızlık Senfonisi

YALNIZLIK SENFONÝSÝ

Sesim çýkmýyor!
Baðýramýyorum!
Duymuyor kimse beni!
Ben neler söylüyorum?
Kime ne anlatýyorum...

Gözlerim aðlamaktan,
Yüreðimse yanmaktan yoruldu...
Döküldü umutlarým,
hayallerim,
inancým,
güz gülleri gibi...

Yaþamak öldürür insaný,
Týpký sen gibi,
Demek ki varmýþ her ölenin bir katili;
Dünyasýný yýkýp canýný alan Azraili...

-"Offff!"
Koskocaman bir "Offff!" çekmek istiyorum.
Boðuluyorum...

Kalbim zannedersin nefes almýyor.
Bu belli ki yalnýzlýk senfonisi,
Güneþ batýnca çalmaya baþlýyor.
Yazar yine yoruluyor..
Þair yine susuyor..
Yine,
yine,
yine...


LâM
Sosyal Medyada Paylaşın: