İŞTE BENİM GERÇEKLİĞİM

Ayrýlýðýn ilk gölgesi düþtü üstüme
Zifiri karanlýklar yine doðuyor günlerime
Yalnýzlýk konulmuþ adým naðmelerde
Ne fayda!..
Yosunlaþtý artýk çocuksu yüreðim
Toz pembe hayaller ise yýkýlmýþ bir harabe
Umut çoktan terk edip gitti
Kahrolasý geçmiþin piþmanlýðýyla,
Yol alýp gidiyorum…
Bu yolda neler çýkmýyor ki karþýma
Yarým kalmýþ sevdalar,
Yokluðun pençesinde çýrpýnan çocuk çýðlýðý
Ha bir de!
Ýnsanýn içini titreten küçük dokunuþlar
Hayat sahnemin figüranlarý oluyor
Sadece ben izliyorum hýçkýrýklar eþliðinde
Tek bir seyirci yok koltuklarda
Yalnýzlýðýmý bir kez daha hatýrlatýyor
Bu içli hikayemi acýmasýzca
Gözümü kapatýp açtýðýmda unutmak istiyorum
Sis perdesini aralamak
Tüm olumsuzluklarý yok etmek
Senaryomu kendim hazýrlamak
Ne kadar çýrpýnsam da;
Bir hayalden öteye gidemiyor
Ve zaman denilen illete yakalanmaktan kaçamýyorum
Bir kez daha yaþanmamýþlýklarý,ah çekiþlerle dolu
Türküler çýnlýyor kulaklarýmda…
Ezgileri beni benden alýp götürürken
Kasýrgalar kopuyor ruhumun derinliklerinde.
GÜLEYCAN

Sosyal Medyada Paylaşın: