Mey içmeden sarhoþum, seyr-i gülistandayým. Bulutdan indi gözüm, birken iki candayým. Sýrat-ý müstakimde, azmi sefer andayým. Iþýk ehline düþtü, gerçeðe erdi düþüm.
Bende þol Yunus gibi, eðri büðrü söz etmem. Ýki kanat takmadým, bülbülce güle ötmem. Sevdiðimi taç eder, derd-ü gamýma katmam. Derviþ deðilim ama, Hak yoluna ermiþim.
Kul Fikret’im dünyada, sevdam en büyük kârým. Ondandýr mest-i-hayat, ondandýr itibarým. Asudeyse þu ömrüm, servetimdir nigarým. Ben gibi göðe erip deðsin kavim kardeþim.
Mehmet Fikret ÜNALAN 07 Aralýk 2019 Saat 15.05 Güzelçamlý/Kuþadasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.