Dünya dünya olalý böyle bir þey görmedi. Herkesin hayalleri nasýl da suya düþtü. Belki epey zamandýr, kimse hayal kurmadý. Bir musibet yüzünden her þey nasýl deðiþti.
Biz evlere kapandýk açlar var dýþarýda. Hayýr sever dönüyor daha yolu yarýda. Gitti taslarda sular gitti mama arýda. Kedi, köpek sokakta aç kalýnca baðrýþtý
Kimin hevesi var ki, mikropla buluþmaya? Bizler ev hayatýna, baþladýk alýþmaya. Ama gariban mecbur dýþarda çalýþmaya. Feryadý duyulmuyor, derdi daðlara aþtý.
Bir elde kolonya var, birinde su kovasý. Duvarýn yýkamaktan dökülüyor sývasý. Kimi maske tak diyor, kimi mikrop yuvasý. Deterjan fiyatlarý, akla zararca coþtu.
Herkes bir temiz oldu, korkular saklanmýyor. Yundukça yunuyoruz sanki hiç aklanmýyor. Kardeþler sarýlmýyor, evlatlar koklanmýyor. Ellerimiz havada, yalnýz gözler buluþtu.
Kul Fikret’im diyor ki þu dünyayý mahvettik. Yýllarca kafeslerde hayvanlarý seyrettik. Kapattýk içeriye doðalarýndan ettik. Þimdi bu seyir acep tersine mi dönüþtü?
Mehmet Fikret ÜNALAN 30 Mart 2020 Saat 23.10 Güzelçamlý/Kuþadasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.