Bilye tutan, toprak kokan ellerimden birþey gelmez oldu. Çarem kalmadý, geleceði göremez oldum. Sýrtýmýn terinden, bacaðýmdaki yaradan. Göz göz gelip, utancýndan kaçan bakýþlarýmdan. Belki bugün, belki ilk defa utanýr oldum.
Mahsenim yok artýk, göz yaþý dökerken saklandýðým, Ne zaman, nasýl oldu? Anlayamadým! Yüreðim çarparken korku ile, heyecan ile. Beni sarýp sarmalayan o yorganým. Ayaklarýmý dýþarýda býrakýr oldu!
Sosyal Medyada Paylaşın:
aliorhan91m Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.