Annem-Babam ve Çocukları
Hayatýmý deðerli kýlan anneme-babama, derin bir sevgi ve sonsuz bir saygýyla…
Geceleri yoksuluz
Sabahlarý çok daha yoksul…
Annem öðretmiþti;
“el etek açmayalým…/ ve muhtaç olmayalým namerde” diye
Dört kardeþ -saçlarýmýzda güneþ, gözlerimizde deniz-
Acýmýzý dörde böler
Yokluðu ve yoksulluðumuzu eþitçe pay ederdik aramýzda…
Babam; Ýstanbul’u mesken tutan
-Yakýþýklý-hovarda- kabadayý-
Kendi âleminde dünyalar kurup yýkan
Ve boþlukta kaybolan sesler ve yýldýzlar kadar uzak
Ve fakat bir kavuþma aný kadar sýcak ve yakýn olan…
Babam; her gece Ýstanbul’dan dalýmýzda açan bir çiçek gibi
Uzatýp uzatýp dudaklarýný
Uykumuzda bizi hiç uyandýrmadan öpen…
Annem; yalnýz bir serçe
Yuvasýna çalý çýrpý toplayýp duran
Telaþlý, ürkek, yorgun…
Ve fakat iþ baþa düþtüðünde delicesine cesur
Kanatlarýnýn altýnda dört mavi serçe kuþu
Dilinde tutuklu bir ses ve sesinde yarasýna bastýrdýðý içli þarkýlar
“yârim Ýstanbul’u mesken mi tuttun aman
Gördün güzelleri beni unuttun aman…”
Yoksuluz…
En çok da siyah fakir ekmeði/ biraz da mýsýr
Tarlada lahana en karasýndan -sofrada milli yemeðimiz olan-
Bolca kelem, bolca pýrasa -hiç de haz etmediðim-
Biraz domates, sarýmsak, biraz da yeþil soðan
Kahramanýmýz turþu -bol soðanla kavrulup imdadýmýza koþan-
Çayýmýza katýk bir parça kuru peynir
Azýcýk zeytin -tembih edilmiþ, tek ýsýrýkta asla yutulmayacak olan-
Biraz yoðurt, biraz ayran
Rüyalarda muz, çikolata…/ bir lokma kuzu, bir gýdým dana eti
Birde þarkýlarý/ bir de türküleri/ birde þiirleri
Ve bütün kederlerini ve bütün dertlerini dünyanýn
Az da olsa gülmeyi ve biraz da sevinmeyi
Annem öðretmiþti;
“el etek açmayalým…/ ve muhtaç olmayalým namerde ” diye
Beþe bölüp pay ederdik aramýzda
Annem + bir kýz kardeþ + üç erkek kardeþ = beþ
Ve…/ Beþ + Babam = altý eder;
Babam Ýstanbul’dan dönüp de gelirse eðer…
Çocuk yýllarým ve Mart 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.