Kavak Yelleri

Ýçimde volkan gibi etrafa
saçýlýrken sevgi kývýlcýmlarý,
Ömrümden ömür geçiyordu
sonbahara hapsolan yitiksizliðimin
adressizliði,
Ve gözlerini anýmsarken hayalperest
düþ kýrýklarým,
Esti yüreðimin kavak yelleri,
Yokluðunu mumla arayamamak misali..
Uzaklýðýn mesafesindeki özlem
duvarlarýný yýkarken,
Ýsyan bayraklarý aþmýþ kýrýk
gururumla durmadan koþuyordum
kanayan dizlerimin sancýlarýný
görmezden gelerek,
Ve yollarýma engeller býrakýp ihanetini
bahþederken körleþen duygularýma,
Tükendi bitti umut kokan
kavak yellerim,
Nefretinin üzerine setler çektim
sol yanýmý iþgal etmeyesin diye...
Bir yarým hikaye gibi çýnlanýrken
kulaklarýmda aþkýn
masumiyetini andýran þarkýlar,
Tüm benliðimi sarýp sarmalýyordu
gecelerimi boðazýma düðümleyen
hüznünle,
Ve güzün hazin sonunu uðurlarken
kapýmda davetsiz misafir kýlýðýnda
ayrýlýðýn habercisi kýþa teslim
ediyordum yorgun bedenimi,
Kuruyup soldu sevda kervanýndan
göçen kavak yellerim,
Asilliðine sadýk kaldýðým yalnýzlýðým
limanlarýný terk edip çaresizliðine
fýrtýnalar kopartýyordu kýrýntýlarýna
mührünü vururcasýna..


Sosyal Medyada Paylaşın: