Gönül Yarası

Dinmek bilmeyen bir sýzýydý sol
yanýmý kuþatan gönül yarasý;
Ahlar içinde cebelleþirken mazinin
o unutulmaz hatýralarýyla ,
Benliðimi saran derin bir ’off ’tu
patlamaya meyilli kulaklarýmý
saðýrsýzlaþtýran aðýtlarýn,
Ve sükut-u hayale uðrarken közden
bitap düþen arsýzlaþan duygularým,
Dilsizliðinin bedelini gözyaþlarýma ödetiyordum
nefretin sinmesin yüreðime diye..
Bitmek bilmeyen bir ihanetti sýrtýma
saplanan hançerlerin izini ölümsüzleþtiren
gönül yarasý;
Daðlarý inleten bir haykýrýþtý umut
çýðlýðýnýn en kuytu ücrasýnda yankýlanan,
Ezgiler durmadan söyleniyordu bedenimde
yaralar açarcasýna,
Ve kalemi tükenen bir Þairin son sözlerini
anýmsatýyordu çaresizlik kokan mýsralar,
Nakýþ nakýþ iþlediðim satýrlarýma
yokluðunu sermeyesin diye...
Dönmek bilmeyen bir çýkmaz yoldu
tüm kapýlarýný yüzüme kapatan
gönül yarasý;
Sensizliðin zehrini yudumlatýrken
kuruyan dudaklarýma,
Hüznün, aþk þarabýyla gururumu
ayaklar altýnda eziyordu ,
Tatlý bir tebessüme muhtaç
kalmýþken eriyen bedenim,
Kirpiklerimden usulca yaþlar süzülüyordu
harabeye dönen sevda bahçeme,
Ve ellerinle örerken nefret
tohumlarýný boðazýma,
Ben her gece adýna naðmeler
diziyordum dolunayýn omuzlarýnda,
Mutsuzluðun gözaltýnda ayrýlýklar
incitmesin seni diye...
Sosyal Medyada Paylaşın: