ÖFKE NÖBETÝ. Konuþmaya korkuyorum. Sakinleþmiþ ifadesini kaybetmesi Okyanuslarýn alev almasýný Havanýn bulutlarla kaplanmasýný Ýzleyeçek takadým yok Az önçe ki fýrtýnadan Ne kadar hasar aldýgými Hissediyorum... Çemberin dýþýna çýktýðým an Zihnimi dolduruyorum. Konuþmasini bitirmesini Beklerken.. Durmadan konuþuyor Yine konuþuyor Derin nefes aliyor Görüyorum Baþi önüne tarýyor Son kez söyleyeçekleri ne? Bir anda baþini kaldýrýyor Kýsýlmýþ gözlerinin içinde Parlayan Bir ateþle soruyor... Bana.. Öyle kötü bir baþlangiç Yaptým.. Þimdi nasýl toparlayaçaðim Bilemiyorum dedi... Bu sefer tane tane düþünerek Kuruyor her çümleyi Bir öfke nöbetinide Kaldirmaliyýz ikimiz Kaybetmeye bu denli yaklaþamam Gözlerimden çekmedi bakiþlarini Her þeyi anlatiyordu. 28 Mart 2020 Selami Sagir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selami Sagir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.