Çocuktum, anlamadım

Her þeyin para oldugu þu dünyada senin beni sevmemen çok normal.
Benim seni sevmem ise o zaten aþikâr.
Çünkü gözlerin mesela.
Þairim ben, bu bile yeterlidir.
Siz taþý görürsünüz, ben o taþýnýn kalbini hissederim.

Siz yolda yürürken adýmlarýnýzý atarsanýz sadece.
Ben karýncalarýn içinden geçerim, çalým atarým onlara.
Siz sahil kýyýlarýnda denizi seyrederken...
Ben daðlarda gezerdim, yerde oturur karýncalarý izlerdim.
Siz denize nazýr rezidanslarda sitelerde büyürken.
Kerpiç evlerden çýkamadý benim çocukluðum.
Ýstanbul’u fotoðrafýndan tanýrdým.
Aþký ise topraktan, ekmekten, merhametten.
Babamdan tanýrdým...
Gençlik yýllarýnda kaçýrdýðý yavuklusundan.

Siz, sizler geceleri konuþurken sevdiklerinizle sabahlara kadar.
Ben yastýðýmýn altýnda ona yazdýðým þiirlerle uyurdum.
Siz sokak ortasýnda sarýlýrken, el ele tutuþur öpüþürken.
Ben cüzdanýmda ki fotoðrafý bile dudaðýndan hiç öpmedim.

Her þeyin para olduðu bu dünyada anladým bunlarý ben.
Ekmek bulamayan insanlar varken bize ne olduysa yaþamak kaygýsý çökmüþ omuzlarýmýza.
Rýzýk korkusu...
Oysa hiç doymazmýþ insan.
Zengin olmak istermiþ.
Daha zengin.
Bir daha zengin...

Þimdi anlýyorum.
Ne zaman ki yorgun düþmüþ bir çocuk görsem.
Oyuncaðý olmayan çocuklarý...
Anne baba demeyi unutanlari.
Kimsesizleri..
Her þeyin para olduðu bu dünyada anladým bunlarý.
Kýldýðým her vaktin namazýnda anladým. Annemin babamýn olmadýðýný.

Siz her gece zenginlik hayalleriyle uyurken
Ben, zoruma giden þeyler olurdu anlatamazdým kimseye Allah’la konuþurdum.

Ömer Altýntaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: