Utanarak Anladım

kýsým kýsým sýzýyan yaralarýma inat
açtýðým yolda yürürüm sanýrdým
ve fakat gördüm ki piþmanlýktan ibaret hayatým
her yaným
þimdilerde acizliðin saflýðýnca yalvarýrým
için için aðlar kendimi zamanýn döngüsüne hazýrlarým
buysa þayet hayatým
kendime açýkça sorarým
ben bundan gayrý ne yaparým
belki Umudun bahçesinde düþ budarým
belli belirsiz bi gülüþ yakalarým
belki hiç yaþayamadýðým çocukluðumun küllerini sunarým
kýzgýn alevlerle kavrulan gençliðime kýzarým
kurduðum düþlerin sürçü lisanýna kurban gittim sanýrým
aslýmý Bulmaktý ilk amacým
þimdilerde gözlerimi sonsuza kaparým

ama anladým

kendini bulmak isterse kiþi
utanç duymaktýr artýk iþi
bulduðu an ilk düþüncesi
kaybetmek ister yoktur çaresi
umutlarýný bir bir topraða vermeli
vicdan ýþýðý yakmak üzreyken tenini
hezimetin gölgesinde dinlenmeli
aklýnýn cebindeki küçük pazarlýklarý inim inim inletmeli
insani olan tüm kötülükleri
özümsemeli
zira özünden doðdu yargý daðýttýðý çirkinlikleri
demem o ki bulmaya yeltenirse kiþi kendini
bulduðunu daha derine gizlememeye dikkat etmeli
Sosyal Medyada Paylaşın: