Gina

gina’ya
yazmýyorum..

fakat yazmalý
anlatmalý bir mektup hiç olmazsa
diyordu. rafael
baþucu bir iki kitap
birkaç çamaþýr naftalin kokan
eski günlerin hatrýna

barda görmüþtüm ilk
iri gözlüydü gina
music box’ta ajda
yakýp geçmemiþti daha

gözün aydýn diyordu
o yýllar
gaz verir gibi ruhuma
alýn çizglerimi saymadan

sonra
yakýnlaþtýk biraz
biraz daha sonra
kaç kez yalnýz kaldýk
ama söyleyemedim
kaçýrdým gözü kalçadan
stoklayýp arzuyu
utanç bloklarýna

bir süre sonra evlendi
yakýþýklý adamdý
düðünde çok içtim
vurdum kendimi
katedrâl duvarlarýna

gamý oltayla çekiyordu
içimde notalar acý
omzumda bir dost eli
torax’ta
o maküs sancý

o sabah
geri döndüm roma’dan
queens’teki kümese
tahammül edebilse keþke
yarým kalan romanýmda
bakmýyordu yüzüme

dellenip
fýrtlattým daktiloyu
pencereden

yaðmurlu
bir gece çalýndý kapým
hüzünlüydü gözler
kocasý fena dövmüþ
býçak sýrtý göðsünde
yoðun bakýmda diyordu rafael

þuursuzca
fýrladým evden
fellik fellik sokak
efil efil rüzgâr
dostunun evinde buldum
piþman deðildi hergele
gözümü kýrpmadým vurdum

iþ bu hale varýnca
sana kýyamadým gina
zaman benden uzundu
san vittore duvarlarýnda

Seçkiye en derin sevgi ve saygýlarýmla.

Sosyal Medyada Paylaşın: