Sustum, konuþmam bir daha, Düþtüm, kalkmam, söz! Haddime deðil, "aðlama" diyemem, Gözyaþýda yakýþýr tenine, Bu ne garip sevgidir kadýn, Bilemem. Daðýlýrým, tökezleyince sen, Devþiremem, Aptal bir çocuðum sevmeyi beceremeyen, Deðiþemem. Kuru bir toprakta gömülüyüm, Mezarým mý, bahçem mi? Sað mýyým, ölü müyüm? Anlayamam. Uzaktan aksan da olur, Esip gürlesen, küsüp küfretsen, Her hâlin bir nakýþ, bir desen, Sabahýndan, akþamýndan atsan da olur, Ömrü sensiz düþünemem. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.