Ýnsan hep savaþ deðil, barýþ safinda dursa,
Karanlýk gezegende; güneþ, yeniden doðar.
Nefse uymak yerine, hýrs atýna gem vursa,
Karanlýk gezegende; güneþ, yeniden doðar.
Helâl yeter de artar, aç göz toprakla dolsa,
Kalpler kirden arýnýp gerçek sevgiyi bulsa,
Tek Allah’a kul olan; sultan olur, kul bilse,
Karanlýk gezegende; güneþ, yeniden doðar.
Ham hayaller yerine hep, hakikat duyulsa,
Maddeci akýl kadar, vicdana da uyulsa,
Dedikodu yapanlar, birde iþe koyulsa,
Karanlýk gezegende; güneþ, yeniden doðar.
Hikmet aranmaz hikmet, cahilin cahilinde.
Herkes kendini bulsa, kayýplar sahilinde,
Akledenler birleþse, hoþgörü dahilinde,
Karanlýk gezegende; güneþ, yeniden doðar.
Rabbe verilmiþ olan ilk sözde tam durulsa,
Hep bana diyen kafa, paylaþmaya yorulsa,
Doldurduðu tüfekle þeytan, kendi vurulsa,
Karanlýk gezegende; güneþ, yeniden doðar.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.