gökyüzünün kandilleri gözlerime düþer ellerimde lacivert dehlizlerin atlaslarý sana doðru koþan benim baðrý yanýk cehennemi peþime takýp gelen hem büyüyen hem küçülen hiçliðin aynasýnda sonsuza düþen benim tut elimden
bir varsýn bir yoksun çizginin bir saðýnda bir solunda aldýðýn nefes olsaydým o kýsa arada yapýþýrdým yüreðine, ah ne saadet ama bir ateþ var aramýzda Dorian Gray’in gözlerini yakan bir ateþ aynada belirir çirkin yüzüm tut elimden
keþkeler yok dilimde, sen varsýn, yarýn var, biz varýz kaç daðýn ardýnda, uzaða düþmüþ gölgen güneþi tutuyorum bir elimle dahasý olmasýn ayrýlýklarýn dua gibi dilimde peþinden dev adýmlarla gelen benim ikimizi de ýsýtacak bu güneþ tut elimden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
notes Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.