Aciz olan insanda benlik tavan yaparken, Kim suçunu bilerek, mahzunca yeriniyor. Ateþ düþen yürekte kýyametler koparken, Sevdanýn yollarýnda bir ömür yürünüyor.
Çöküntüye uðramýþ gönlüm birkaç yerinde, Düþmüþüm bir koyuya, sesim gelir derinde, Neler çektiklerimi hele bir de göründe, Deva görünen keder her þekle bürünüyor.
Derdi herkes çekemez, hele de sabýr yoksa, Sesimi çýkaramam, sitem etmek yasaksa, Çaresi de sendedir; aþkýn içimi yaksa, Ne kadar hüzün varsa üstüme kürünüyor.
Bazen hafife aldýk, bazen derine daldýk, Kaçmaya çalýþtýkça, yinede yakalandýk, Bunca yükün altýnda yine ayakta kaldýk, Yorgun kalan gölgemiz yerlerde sürünüyor.
Mevsimler kýþa döndü, erimiyor karlarým, Elim kolum baðlandý, imkansýzý zorlarým, Sönecek bir ateþi zaman, zaman harlarým, Anladým ki rahat yok, bana yol görünüyor.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.