GÜN BATIMINA DOĞRU
Gölgeler üþür ve kaçar da kaçýþýr,
Gün batýmýna doðru…
Tabiatýn yorgunluðu çöker omuzlara,
Gün batýmýna doru…
Sýcaklýk üþür, derman olmaz derdine,
Gün batýmýna doðru…
Þimþekler çakar, kopar sevdiklerinden,
Gün batýmýna doðru…
Nefesler tutulur, sessizce bekler,
Gün batýmýna doðru…
Sevgilinin aþký, gözyaþý döker,
Gün batýmýna doðru…
Yaprak umutsuzca düþer dalýndan,
Gün batýmýna doðru…
Güneþ hüzünlenir ve hýçkýrarak aðlar,
Gün batýmýna doðru…
Kalbin hüznü bedene vurur,
Gün batýmýna doðru…
Toprak sevdiklerini çeker üzerine,
Gün batýmýna doðru…
Irgatýn kötüsü çalýþmaya baþlar,
Gün batýmýna doðru…
Çalýþsa da bu saatten sonra,
Bir fayda vermez iþine,
Gün batýmýna doðru…
Ýnsanýn kalbi hüzünle dolar,
Gün batýmýna doðru…
Sevdiklerin seni,
Acýlarýnla baþ baþa býrakýr,
Gün batýmýna doðru…
07.01.2017
Yozgat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.