ne çok kavga taþýr yüreðine sýrtýnda sürgünizi yara kepenkleri kapanan mutluluðun üzerine oturur esmer yalnýzlýk ýþýða yük, þavkýna düþer gölge
karanlýðýn voltasýnda çýkagelir gece aklýn yokuþundan uçurulur gerçek çýngarýn ortasýnda sýkýþan vicdanýnda konar-göçer bedenlerde sýðýntý kalýrsýn ayný hüznün girdabýnda savrulursun sonunda
kýmýltýsýz oturur þehrin ayazýnda gözünde nem, onyýllarýn yorgunluðuyla doru atlar gibi geçer önünden ömür sayýlarý belli günlerin önüsýra panayýr ve pazarýna kurulursun yeniden
töre deðil, gözlerini yum, bu bir son ve siner mezar taþlarýna künyen..
Ýlkay Coþkun 02.09.2012
Edebiyat Ufku Dergisi Sayý 43- Ekim 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlkay Coşkun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.