Umut Kırıntıları

Bu kaçýncý umut kýrýntýlarýmý
toplayýþým,
Gözyaþlarýnýn hiç dinmediði
o enkazlar altýnda,
Ruhunu acýlarla besleyen Yorgun
Þair’in feryatlarýný anýmsarken
haykýrýþlarým,
Sustu, gururuna yenik düþen
gönül fermaným!
Mazinin duvarlarý yýkýlýrken
ahlarla örülü baþýma..
Ve 79 günün ardýndan tüm mýsralar
yarým yamalak dökülürken kýrýk kalemimde,
Zerre kadar eksilmedi sevgim
göz altlarý morarmýþ vuslat kokulu
memleketimin (Yüksekova’m),
Herkes (eller) terk ederken topraðýný
gamlý diyarlara,
Uzaktan aþk þiirlerimle yasýný tutuyordu
hýrpalanmýþ hasret tütmüþ
dilsiz hecelerim..
Sana kavuþmak arzusuyla dökerken
biriktirdiklerimi günbatýmýnýn kýzýllýðýna,
Gecelerime efkar demletip ayrýlýðý zapt
ediyordum dolunayýn omuzlarýna ,
Gülüþlerinin yalnýzlýðýmý kucaklayacaðý
günü bekliyorum,
Ve biliyorum geleceksin, nefesim tükenene
dek yollarýnda akýttýðým göz yaþlarýmýn
hesabýný ve yüreðindeki nefretin sönene
kadar bekleyeceðim...

(13.03.2016 Asil Sevdam Yüksekova’ma)
Sosyal Medyada Paylaşın: