Yalnızlığın Hükmü

Ve yine hüküm giydi yalnýzlýðým;
Susarken çaresizliðime mühür vuran
dilsizliðimin ana dili,
Ardýndan tonlarca acý býraktý
sensizliðin hükmettiði uslanmaz
yüreðim,
Duygularým depreþirken fýrtýnanýn
hýrçýnlýðýnda,
Tükenmem, mürekkebi olduðum
kalemi tutan sen iken..
Ve yine hüküm giydi yalnýzlýðým;
Tanrýnýn silgisi var mýydý sahi?
Silebilir miydi seni kimsesizliðimde,
Kaybederim kendimi daha
seni bulamazken,
Ýçimde nifak tohumlarýný
ekerken nefretinle,
Soldurmam, gülün dikenlerini
ruhuma saplayan sen iken...
Ve yine hüküm giydi yalnýzlýðým;
Gururumun feryatlarýna aðýtlar
yakarken,
Gülüþlerin göz altlarýmý morartan
ayrýlýðýn nakaratýnda baþ döndüren
berduþ bir þiir misali,
Parçalý bulutlu satýrlar kusarken
saðýrsýzlýðýma,
Erimem, küllerini yorgunluðuma
bahþeden sen iken...
Ve yine hüküm giydi yalnýzlýðým;
Hayatýn çirkefliðini sol yanýma
iþleyen tek yanýlgýmdýn,
Ki hiç sabahlayamadýk gecemizi
bölen efkarýn sarhoþluðunda,
Hep kýrýlan kalemlerde teselli
aradýk yaralarýn sarýlamayacaðýný
bile bile,
Karamsarlýðýn kuytularýna isyan
bayraklarý asarken,
Üzülmem, yüreðimin kýrýntýlarýný buruk
tebessümleriyle öpen sen iken...
Ve yine hüküm giydi yalnýzlýðým;
Birikmiþ tüm umutlarýný kaldýrýrken
hiç kirlenmeyen ve tozlanmamýþ
raflarýma,
Günbatýmýnýn kýzýlýðýnda Yorgun
Þairin mýsralarýný dillendiriyordu
sevdana hasret dudaklarým,
Bahþederken ihanetlerini düþ
kýrýklarla besleyen huzursuzluklarýma,
Küsmem, tenimin yanýklýðýnýn
merhemini nefesinde saklayan sen iken...
Ve yine hüküm giydi yalnýzlýðým...

(13.03.2016 Yüksekova’ma )
Sosyal Medyada Paylaşın: