Sokrates, düþtü kafama,
Saksýdan oylumlu ama…
Duraksadým,
Hantal bir yükün altýndan
Kalkmýþçasýna silkelendim ilkin…
Etik demli
Fikriyat nemli
Akýl kol geziyor!
“Sorgulanmayan hayat
Yaþanmaya deðmez”dedi
Koþulladý geleceðimi!
Tek kelime yazmadý
Son nefesine kadar da
Asla susmadý, ama hiç,
Yalýnayak Sokrates
“Sen hiç düþünmüyorsun, deðil mi?”
Ardýnca yaþandýða doðru
Bulduðum yerdeyim þimdi!
Kat ettiðim yola
Çevirdim yüzümü…
Neleri yaþanmýþlýða kilitlemiþim
Kurcaladým belleðimi…
Gözler demli
Gönül nemli
Hüzün el geziyor!
Zaman tünelinin
Yaþanmýþlýklar düðmesine
Ýliþiverdi yüreðim…
“Sorgulanmayan hayat
Yaþanmaya deðmez.”
Etik demli
Fikriyat belli
Akýl el geziyor!
Sokrates esin koydu aklýma;
Deyecek sözüm olmalý þimdi;
“Yaþadýðýna anlam kat…
Yaþadýðýna anlam…
Yaþadýðýna…!
Gözler nemli
Gönül demli
Hüzün kol geziyor…
“Düþünüyorsun, Þimdi!”
Müjdat Eraslan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.