KORKUYORUM

Sana olan aþkýmý çekinirim diyemem.
Bu halimi sezerek BÝLMENDEN korkuyorum.
Bir mektup yazarak da teker teker sayamam.
Ulu orta her yerde GÜLMENDEN korkuyorum.

Þu gönül bahçesinde bin bir çiçek açýnca.
Kendimizden geçerek aþk þarabý içince.
Gözlerimiz nurlarý birbirine saçarken.
Aþkýmýza bahane BULMANDAN korkuyoum.

Ne güzel geçirmiþtik bahar, yaz, güz, kýþlarý.
Beraber atlatmýþtýk akýl almaz iþleri.
Geçmiþten günümüze onca yaþanmýþlarý.
Ýnkar ederek karþý GELMENDEN korkuyorum.

Rüyalarýmda görüp resmini çizdim ama.
Gülistana giderek doyunca gezdim ama.
Hayalimde sevdanýn sýrrýný çözdüm ama.
Bu aþkýn direðini ÇELMENDEN korkuyorum.

Gönül bahçene girip gül gibi kokarým da.
Geri dönüp bakmadan her þeyi yýkarým da.
Gözümü hiç kýrpmadan dünyayý yakarým da.
Bu aþkýmý hafife ALMANDAN korkuyorum.

Benliðim benliðini caným diye sevmiþken.
Gönüller arasýnda nikahýný kýymýþken.
Bütün prosedürleri tam yoluna koymuþken.
Yüreðinden zamansýz SÝLMENDEN korkuyorum.

Mecnun gibi çöllerde gelirdim hep izinden.
Yorulmadan geçerdim, engelinden, düzünden.
Uðrunda bir kul, köle olurdum en azýndan.
kurduðum hayalleri ÇALMANDAN korkuyorum.

Bana deðil ellere bir gül gibi açarak.
Kalbimi terkedip de baþka kalbe göçerek.
Bu aþk burada bitti deyip de vaz geçerek.
Benim deðil de elin OLMANDAN korkuyorum.

Bakayým ne diyecek konuþturayým sazý.
Kalemim elimdeyken sana yazdým bir yazý.
Þiir burda biterken Hasreti’nin son sözü.
Benim gözümde sonsuz ÖLMENDEN korkuyorum.

Sosyal Medyada Paylaşın: