Buz Kesildim

Bir Zemheri aþkýydý benimkisi
Soðuk Ayaz donmuþ sokaklar
Dudaðýmdan Buz kesilmiþ þiirler
Dökülüyordu
Oysaki ben Þair deðildim

Bardaða konmuþ bir Buz gibi eridim yokluðunda
Isýtsýn diye yaðan Kar’a sarýldým
Diz çöküp soðuk kara taþlara
Sessiz feryadýmý uzak daða baðýrdým

Aðlarken sessiz soluksuz Ruhumda
Can yakýþlarýný hakka çaðýrdým
Ellerim soðuk ellerine deðdi diye
Elimi yüzüme koyup utanca sarýldým

Kalbimde kendi benliðine sýðmayan
Edebe bürünmüþ duygular vardý
Ýçim dýþým kan aðlarken
Yüreðim Ayaz yüreðinde esir kaldý

Karanlýk hüzünlü bir kent kalýyordu
Aklýmda...
Kýþ bitip baharlar gelmeyen
Çiçekler açsada hala kar’dan
sonrasýnda ise...
Tek UTANmýþlýðým olan SEN












Sosyal Medyada Paylaşın: