Berzah

Sen sahra çölünde açan papatya,
Ben kuraklýkla imtihan oluyorum.
Avcunda saklarken nedameti,
Ben gülüþündeki cennette kayboluyorum...

En deðerli tablosun sen, kayýplar müzesinde,
Sükutunla sanatsýn sen, çýðlýklar korosunda,
Kaþýný çattýn ya bana, yangýn çýktý can evimde,
Senle kavuþuyorduk Berzah aleminde...

Seni tahayyül edemedi hiçbir ressam,
Ben adýný söyleyemedim satýrlarýma,
Sen deðerlenince, edebiyat borsasý batmýþ,
Doktor desen þifayý kapmýþ...

Öyle derinlere bakýyorsun ya fotoðrafta,
Yüzüme haykýrýyor veda mektuplarý.
Seni koparamadým dalýnda güzelsin,
Seviyorum sevmiyorsun papatya...
Sosyal Medyada Paylaşın: