hüzün sarmış dört yanımı

hissediyorum bir yerlerde saklýyorum hüznü
sessiz derin ve sisli bir gece gibi
sokak lambalarý puslu yanan soba islerinden
uzakta bir yerlerde saklýyorum hüznü

bir siluet
hatta birkaç tane
uzaktan selamlýyor beni
geceyi yaran sarý sokak lambalarý

hüzün kaplýyor içimi
esen rüzgârý hissediyorum tüm hücrelerimde
hüzün kaplý tüm hücrelerim
yürüyor siluetler

ama
hiç uzaklaþmýyorlar sanki
sanki beni bekliyorlar
hüzünlerimi
hücrelerimi
yok oluþumu keyifle izlemek istiyorlar

belki bir þiþe katolik þarabý
ve þam fýstýðýyla
gülüyor siluetler
arka planda zipoli çalýyor

böyle sükûnet olamaz

öyle kabullenmiþim ki hüznü
öyle yok olmuþum ki

yine de

gülümsüyorum inatla
geceye sise
yanan soba islerine bile

uzaktan selamlýyorlar beni
iri yarý siyah giyili
ellerinde katolik þarabý olan adamlar
hüzne yok oluþa çaðrýlýyorum

hissediyorum bir yerlerde yok oluyorum
sessiz derin ve sisli bir gece gibi
sokak lambasý puslu yanan soba islerinden
uzakta bir yerlerde yok oluyorum

gülüyor siluetler
arka planda zipoli çalýyor

yok oluyorum
böyle sükûnet olamaz
Sosyal Medyada Paylaşın: