ışıklar içinde

geceleri yýldýzlarý izle diye bulutlara üfledim
nefesim yetmedi ama
çabama hayran kalýp çekildiler
sabahlarý göçmen kuþlar sizin evin oradan uçsun
sesleriyle uyan diye
damýnýza bir çuval yem býraktým
onlarý süpürme

kýþýn hava erken kararýr
karanlýkta kalmayasýn diye
sokak lambalarýna yeni ampuller taktým

yaðmurda ýslanmayý sevmediðini de biliyorum
göðe muþamba serecektim
para da biriktirmiþtim
belediyeyi ikna edemedim

en nefret ettiðin þeyin
kaldýrým taþlarýnýn
paçaný ýslatmasý olduðunu bilmiyorum sanma
bastýðýn tüm kaldýrým taþlarýyla arkadaþ oldum
artýk annen parçalarýn için sana kýzmayacak

papatyalarýn duruþunu
menekþelerin rengini
güllerin de kokusunu seviyorsun

bu sene herkes bahçesini onlarla donatacak

bu hayatta en çok
kar topu oynamak istediðini de biliyorum
sana yaklaþamýyorum
gökyüzünü de ikna edemedim

özür dilerim


bazý akþamlar elektrik kesiliyor
korkmayasýn diye mumlar yaktým
evinizin dört bir yanýna

akþam eve dönerken
bu ýþýk nereden geliyor diye
hep etrafa bakýndýn durdun

elimde fener
o damdan o dama sekiyordum
bacaðýmý kýrdým

hep sýkýldýðýný söylerdin
sana çokça kitap aldým
sen birisine takýlý kaldýn
-milena’ya mektuplar-

sabahlarý karanlýkta okula gitme diye
yürüdüðün yollara yýldýz tozu serptim

yani öyle oldu iþte
ben hep seni mutlu görmek istedim
hep seni aydýnlatmak istedim

fakat
bugünler de anlýyorum da
sen göz kapaðýný bile kaldýrmamýþsýn
sen beni görmek istememiþsin

ben beni gör diye yaktýðým mumlarýn
ateþinde yandým

aslýnda sen ýþýklar içinde
karanlýðý seviyormuþsun
bilmiyordum bu karanlýkta yalnýz kaldým
Sosyal Medyada Paylaşın: