Hayat, özde tek bir cümle,
Ârif olan, “den-den” geçer.
Her varlýðýn aslý, aþktýr,
...nokta...(n) okta... benek, sünek,
O’nca sevgi, bunca emek,
Bâzen, sen gözüyle “bîz”den,
Baz-an,” ben-merkezli” sizden,
Soy-uttan som-uta gerçek,
Evrenin dilinden geçer...
Çekirdeðin kökü nerde?
Tohumunu salar derde;
Özellikler,
Güzellikler,
Soy sop benzeri kütükler,
Çýplak gözle görülmeyen,
Bir incecik genden geçer.
Can dediðin, “bûn”da gizli;
Dün ve yarýn, anda gizli;
Ölçüler, bir zanda gizli;
Ýnce ayar nüktelere,
Övgü, yergi gökten yere,
Neden, nasýl, kime göre(?);
Ýnsanoðlu göreceli,
Ýþine geleni seçer;
Teziktirir çoðu kere,
Detayda kendinden geçer...
Ömür, oyun neþvesinde,
Çoluk-çocuk iþvesinde,
Makam, geçim, erk peþinde,
Göz aç kapa, birden geçer...
Ünlemden nokta sökülür (I<),
Soru’n virgülde bükülür (?>),
Parantez, týrnakça büyür [(^)]
Sayým, parmaða dökülür (~~),
(-) Yandým "tire" (!..?..),
Bitti süre ( ><),
Þu da eksik (* # ~), derken geçer...
Dünya, bu anlamda yalan,
Kýyâmetinde anbean;
Çalýþ, didin, gez, oyalan,
Hem “yol”sun, hem yolcu, bil ki,
Hem geçilen, hem geçensin;
Sýrat, benliðinde belki,
Bilincine, köprü sensin !
Kalbine sor ! Neydi "söz"ün?
Açýlsýn, gece-görüþün !
Fýrtýna ekmeden düþün,
Borayý, kaç nesil biçer !?
Özrün, sakýncalý yönü,
Kesilmez arkasý, önü;
Empatisine güvenen,
Rüzgârýn gülünden geçer...
Vefâsýnda çile gören,
Avazýný kalbe veren,
Dalgasýný kuma seren,
Ar duyar, kininden geçer...
Eylem, kavram, ilgi, silgi
Ezel bâdesinden içer;
"Ten", "tin"iyle barýþmýþ da
"Can" demiþse Hûve’l Bâki,
Iþýnlanýr ülfetinde,
"Gor", kitâbesinden geçer...
Mârifetinden uyarlý,
Mazlum hakkýna duyarlý,
Erdem gözesi çaðlayan,
Kut alýp çene baðlayan,
"Ýrem" konaðýndan geçer...
Sonlar ilkten, baþ sonuçtan,
En boylamdan, boy endamdan,
Tüm varlýklar, birbirinden,
Hak ararlar da serinden,
Eksi, artýyý götürür;
Dur duraksýz bu denklemde,
Bölen, çarpanýndan geçer...
Ne desem, boþlukta sesim;
Algýya deðmez her resim;
“Yazgý”lar, þeffaf bir "sicim",
“Emr”in titreþimi cisim,
Konuþlanmýþ isim, isim;
Bütün yollar, O’ndan geçer...
Hâyat, özde tek bir cümle,
Öyle (!), böyle ( " " ) ya da þöyle (:)
Bilge, bilme dâvâsýndan,
Âþýk, sözde sevdâsýndan,
yazan imlâsýndan geçer