küçük esmelerle geçecekse ömrün ve bitecekse iki metrelik toprakta hýzýn bir doðumluk bir ölümlük kadarsa bildiðin neden yaþýyorsun ki yaþamayacaksýn oðlum
eðme baþýný kaldýr bak gök yüzüne karanlýklarýn yýldýz kümelerine öyledir belki her biri dünyadan göçüp gidenlerine aç kulaðýný tut nefesini ve onlarý dinle oðlum
bir bir parlar bir bir yanarýz döneriz yaðlý kurþun gibi karanlýklara dalarýz her karanlýkta bir þafak her þafak sonu bir gün her gün ve sonrasý gün bin umut umut deðil mi yaþamak
gerekirse yaþarýz oðlum
2003-Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.